Geluksmomentje met Pandalinqua

Geluksmomentje met Pandalinqua Vandaag ga ik het weer gezellig maken op onze afdeling somatiek. Met een arm vol verse snijbloemen kom ik de huiskamer binnen. Ik word enthousiast ontvangen, daar is ons bloemenmeisje, zoals onze bewoners mij altijd gekscherend noemen. Ik laat de bloemen keuren en vertel over de bloemen die ik deze keer heb meegebracht. Samen ga ik met onze bewoners de bloemen mooi schikken in diverse vaasjes. Als wij hier druk mee bezig zijn komt u de huiskamer binnen lopen. Steunend op uw rollator hoor ik u binnensmonds iets neuriën. Af en toe staat u even stil, in gedachten verzonken, ik zie dan een denkrimpel op uw voorhoofd verschijnen. Weer doet u een poging, weer staat u stil en denkt na. Als ik u groet, schrikt u op uit uw diepe gedachten. Ik vraag wat u zingt. U zegt een heel mooi Latijns lied te kennen, die u altijd zo prachtig heeft gevonden. Als ik vraag welk lied dat is, haalt u uw schouders op. Het vervelende is, ik kan er niet meer opkomen, zegt u terwijl u een stoel pakt en aanschuift. Niet op de melodie en ook niet op de titel, maar ik vond dat lied altijd zó mooi. Wel weet u te vertellen dat dit lied in de kerk werd gezongen. Oei, dat is een lastige, geen titel geen melodie. Dus nu even een andere app pakken dan shazam. Ik open You-Tube op mijn telefoon.  Terwijl u dichterbij komt zitten zie ik uw gedachten weer afdwalen. Panda……pandalinqua zoiets …is de titel. Ik tik dit in bij You-Tube. Telkens als er een titel verschijnt laat ik het u zien. Nee dat is het niet, u kijkt mij met uw pretoogjes geamuseerd aan. Na wat speurwerk denk ik het gevonden te hebben. Kan het zijn dat Andrea Bocelli dat lied ook zingt? U knikt instemmend. Dan denk ik dat ik het gevonden heb. Volgens mij is dit de titel: “Panis Angelicus”.  Terwijl ik u een blik op mijn telefoon gun, knikt u. Het is goed mogelijk dat dit hét lied is. Wilt u het nu graag horen, vraag ik. U kijkt mij verbaast aan, kan dat maar zo dan? Ja hoor via mijn telefoon is dat zo geregeld, techniek staat voor niets tegenwoordig, vertel ik u met een knipoog. Ik zet het lied aan en zet mijn telefoon dicht bij u neer. Uw ogen vullen zich met tranen. Terwijl ontroering in uw ogen staat te lezen begint een dame die de huiskamer binnenkomt dit lied spontaan mee te zingen. Zij kent de tekst volledig. Later verteld deze dame dat zij vroeger altijd in een koor had gezongen. En dit lied vaak een verzoekje was op bijvoorbeeld trouwerijen. U kijkt op, was nog even diep verzonken in de magie van de muziek. Ik reik u een zakdoekje aan, terwijl u uw ogen droogdept zegt u enorm blij en dankbaar te zijn dit lied weer te mogen en kunnen horen na hele lange tijd. Ik beloof u dit lied vaker aan u te laten horen, uw mooie pretoogjes beginnen te glanzen. En ik, ik ben enorm dankbaar dat ik heb kunnen en mogen bijdragen aan uw muziek geluksmomentje. Voor ouderen van deze generatie gaat een wereld open als ze de techniek zien van een mobiel. Dat je zomaar een favoriet lied kan opzoeken. Het is zo enorm belangrijk en het geeft zoveel mooie geluksmomentjes. Iedereen heeft op deze manier altijd muziek binnen handbereik. Als je echt luistert naar wat onze ouderen aangeven, kan je heel simpel met een app heel veel doen en betekenen. (zie ook de aanbeveling van Ignar over diverse apps om muziek te achterhalen in de vorige nieuwsbrief) Kleine moeite, heel groot plezier!!! Vooral in deze coronatijd is elk verzetje meer dan welkom. Lionne Geschreven op 12 – nov – 2020 Vertel het verder…….. Facebook Twitter Envelope Linkedin Instagram Whatsapp

Notebook in de mist

Notebook in de Mist Als de mist van dementie steeds meer aanwezig is, steeds dikker en dichter wordt. Als je niet meer weet waar je bent, wie je bent. Als je dwaalt door de gang en niet weet waarom, waarheen jij lopen wil. Als je onmacht voelt, omdat jij niet meer begrijpt wat de zorg jou zeggen wil. Als je, jouw eigen partner niet meer herkend. Dan, ja dan kan de mist heel confronterend zijn. Met name voor de omgeving, voor de partner en naaste familie. Wat is het dan heerlijk als er een vuurtoren is in de mist. Die als iemand met dementie dat lichtje ziet branden de mist kan doen vervagen. Heel even kan de mist dan optrekken, heel even is degene weer terug in het hier en nu. Wellicht kent een ieder van jullie de prachtige film: “Notebook.” In deze film leest een partner zijn vrouw (die dementie heeft) voor uit een boek over hun leven. En af en toe, komt zij dan even bij hem terug omdat de herinneringen van toen, dan even bij de persoon achter de mist van dementie binnenkomt. Toen ik tijdens een van onze muziek avonden zag gebeuren dat een mevrouw met dementie, heel even uit deze mist stapte, dacht ik meteen aan die film alleen was ik er nu live bij aanwezig. Mevrouw A zat deze avond in onze huiskamer. Soms kan zij even de rust vinden om te gaan zitten. Vaak loopt zij dwalend door de gang zonder een doel waar heen te lopen. Haar partner komt binnen en ik bied hem een kop koffie aan. Bij mevrouw is geen herkenning zichtbaar af te lezen als haar man bij haar gaat zitten. Terwijl iedereen aan de koffie zit starten wij de avond  met wat rustige achtergrond muziek. Als ik naar mevrouw A kijk zie ik dat zij een beetje boos op haar partner reageert. De onmacht niet weten/begrijpen wat te doen, staat op haar gezicht te lezen. Als wij de rustige piano muziek stopzetten en vervolgens de liedjes uit de jaren 50 -60 aanzetten, zie ik dat  mevrouw mee begint te tikken op de maat van de muziek. Als het liedje aanstaat “daar was laatst een meisje loos” hoor ik dat mevrouw A mee begint te neuriën. Steeds meer zie ik deze avond de mist van dementie bij mevrouw A optrekken. Stapje voor stapje stapt zij uit de mist. Naarmate de avond vordert en de muziek uit haar jeugd (15 -25 periode) uit de speakers klinkt. Dan zie ik dat zij naar haar man lacht, stapt zij daar nu even uit de mist, zie ik daar nu herkenning in haar ogen? Kijkt zij hem nu echt aan, terwijl haar ogen vaak zo dromerig kunnen kijken zonder echt iets te zien. Ze staan op en dansen samen, de romantiek is even terug. De vonk van toen zij nog jong waren ontbrandt weer in een mooi vlammetje. Er worden zelfs kusjes uitgewisseld. Kippenvel kruipt over mijn rug. Dit is toch fantastisch!!! Door een gevoel van diepe dankbaarheid, word ik overvallen. Zo mooi zo bijzonder. Samen hebben zij gedanst op de maat van de muziek. Samen liepen zij later hand in hand over de gang. Samen genietend van en met elkaar. Haar partner straalt met zijn hele gezicht. Even is zijn meisje bij hem terug. Heel even waren zij weer echt bij elkaar, heel even was de mist van dementie opgetrokken. En dat is wat de juiste muziek kan doen. Muziek die men in hun jeugd heeft gehoord kan ertoe bijdragen dat de dichte mist van dementie even optrekt. Hoe dicht die mist ook kan zijn. En ik? ik ben enorm blij en dankbaar dat ik hier getuige van mag zijn. Lionne Vertel het verder…….. Facebook Twitter Envelope Linkedin Instagram Whatsapp

Voetbal liefde in een zorginstelling

Voetbal liefde in een zorginstelling Als u met uw rollator onze huiskamer binnen komt, kijk ik op. Wat een prachtige kleur heeft deze toch. Heel herkenbaar voor u, zodat u uit al deze mooie ”Mercedessen”  altijd de juiste kan pakken en weet dat deze van u is. Zo noemen wij ze vaak gekscherend. Terwijl ik goedemorgen wensend naar u kijk zie ik tot mijn verbazing dat er een mooie sticker opzit. Deze sticker is van de voetbalclub Feyenoord. Als u lekker zit, spreek ik u erop aan, omdat deze club ook bij mij thuis dé club van mijn man en zoon is. Ik vraag aan u of ik er een foto van mag maken, zal mijn man leuk vinden. Daarna vraag ik , of u hun clublied kent van: “hand in hand kameraden”. Ondertussen pak ik mijn telefoon en zoek dit lied op. Als ik deze aanzet begint u vol passie mee te zingen. En of u dit lied kent. U verteld dat dit het mooiste is wat er is. Samen naar het stadion en dan met elkaar dit lied zingen. Uw oogjes beginnen te glimmen als u hierover verteld. En als Feyenoord dan scoorde dan stond iedereen op en juichten dan met elkaar. Soms als er een kaartje over was kon u mee. U vertelde dat u later met een man trouwde die voor Ajax was. Maar hij heeft u nooit om kunnen praten, om Feyenoord in te ruilen voor zijn club Ajax. Als ik later met u de krant doorneem komt Feyenoord nog even ter sprake. U wil graag weten wat ze gemaakt hebben en tegen wie ze moesten voetballen. Ik vertel dat het 1-1 is geworden en dat ze tegen FC Twente  moesten voetballen. U bent tevreden met de uitslag want u vindt FC Twente best een pittige tegenstander. U vertelde, dat u ook wel eens naar het voetballen bij u in het dorp waar u als kind woonde bent geweest. Dat was leuk, maar naar De Kuip gaan dat was het toch hélémaal. Die belevenis zo prachtig zo mooi dat samen zingen, juichen. Ik voel de passie van u afspatten. Later tijdens ons muziek avondje draai ik wederom uw clublied Weer zingt u vol passie mee, weer zit u even in De Kuip te genieten, weer komen de mooie verhalen. Heerlijk om te zien wat de juiste muziek kan doen. En het kan zo divers zijn. Van streekmuziek tot kerkmuziek tot het fluiten van vogels, kerkklokken en nu ook van een voetbalclub. En juist voor mensen met dementie geeft dat prachtige geluksmomentjes, als mooie herinneringen komen bovendrijven. Als de mist van dementie even vervaagd door de tonen van de juiste muziek. LionneGeschreven op 28 – sep – 2020 Vertel het verder…….. Facebook Twitter Envelope Linkedin Instagram Whatsapp

Een moeilijke beslissing

Toen er een Joy vrij kwam, bleek de animo groot. Vanuit de zorg werd meteen de vraag gesteld wie deze Joy op haar/zijn kamer zou krijgen

Zondagmorgen, kerklokken en Lionne’s herinneringen

Even loop ik weer in mijn witte jasje over dat plein. Dit is wat geluiden dus kunnen doen. Het brengt je weer even terug naar het moment. Wat is de zorg toch een mooi vak. Plots word ik door verdriet overmand, helaas kan ik niet meer de verzorgster zijn die ik was. Dertig jaar vol liefde en passie voor dit mooie vak.

I Have a Dream – de droom van Lionne

Martin Luther King zei ooit: “I Have a Dream”. Nou die heb ik ook: Dat alle mensen, ook die zorg nodig hebben, naar hun EIGEN muziek mogen en kunnen luisteren op elk moment van de dag.

Waarom religieuze muziek in een zorg organisatie, troost, heelt en helpt

Wat een invloed heeft deze muziek nog altijd op onze bewoners met dementie. Dat had ik niet verwacht en vond ik erg bijzonder om te zien. Na de afsluiting, vertelde ik dat het afgelopen was. Een mevrouw begon zo uit het niets, het lied Auf wiedersehen te zingen.

Muziek in de laatste uurtjes

Het bewijs wat muziek kan doen en betekenen tijdens de laatste uurtjes van iemands leven.

Muziek zegt meer dan 1000 woorden

Ik zing meneer vrolijk toe. Meneer glimlacht en begint met mij samen dit liedje mee te zingen. Vol overgave zingt meneer mij nu toe oooooohhhhhhhhhhhhh kom uit de bestee mijn liefste. Zijn ogen glanzen, zijn gezicht spreekt boekdelen.

JOY is een cadeautje

Er werd meegezongen, mee getikt met de muziek, er werd zelfs gedanst! Er was een mevrouw die haar hand op het boxje legde om de trilling van de muziek te kunnen voelen. Hun ogen, hun gezichten spraken boekdelen. Ieder genoot op zijn/haar eigen manier.