Het is zondag ochtend heel vroeg en het zonnetje schijnt. Samen met ons hondje loop ik de tuin in. Ook de vogels zijn er vroeg bij en zingen het hoogste lied.

Genietend van hun mooie gezang denk ik aan onze bewoners die het geluk hebben een Joy op hun kamer te hebben staan. Een heerlijke manier om wakker te mogen worden door bijvoorbeeld met vogel gefluit.

Ik geniet van de rust, de vogels en hier en daar gezoem van een bij. Terwijl ons hondje onze tuin inspecteert met zijn neus al snuffelend over de grond, pak ik een stoel en ga zitten.

Genietend sluit ik even mijn ogen en luister naar de geluiden van de natuur. Zo sereen en rustig, terwijl de wereld langzaam wakker wordt. Zo zit ik een hele poos, tot ik het luiden van de kerkklokken hoor.

Met een schuin oog kijk ik op de klok. Het moet nu tegen half tien zijn. Door het luiden van deze klokken gaan mijn gedachten terug naar de tijd dat ik in de thuiszorg werkte.

Op het plein waar de aanleunwoningen stonden, kon je deze klokken op zondag ochtend goed horen.

Hoeveel voetstappen heb ik daar liggen? Peinzend kijk ik voor mij uit. Als de klokken luidden dan gingen de bewoners richting kerk. Al groetend passeerden wij elkaar dan.

Wat een mooie tijd was dat en wat een schitterend team hadden wij met elkaar samen. Altijd stonden wij voor onze bewoners en voor elkaar klaar. Met veel passie en plezier voor dit werk dat zorg heet.

Even loop ik weer in mijn witte jasje over dat plein. Dit is wat geluiden dus kunnen doen. Het brengt je weer even terug naar het moment. Wat is de zorg toch een mooi vak.

Plots word ik door verdriet overmand, helaas kan ik niet meer de verzorgster zijn die ik was. Dertig jaar vol liefde en passie voor dit mooie vak.

Stilletjes kijk ik voor mij uit, gedachten flitsen door mijn hoofd. Door een ongeval kan ik niet meer “aan het bed staan”. Het zijn prachtige herinneringen en niemand neemt mij die ooit nog af!

Dit kan dus ook gebeuren bij mensen met dementie. In één keer kunnen ze ontroerd raken. En dat kan doordat muziek, of een geluid even de juiste snaar weet te raken.

Met die gedachte pak ik mijn telefoon en kijk in mijn eigen playlist met mijn persoonlijke en favoriete muziek. Ik kies voor Bob Marley met: “Three Little Birds.

Wat heb ik deze vaak gedraaid tijdens mijn revalidatie. Het gaf mij de kracht om door te zetten. “Don’t Worry About A Thing”

Ik zet dit lied aan en laat mij meevoeren op de tonen van de muziek. Gevoel van dankbaarheid borrelt omhoog.

Dankbaar dat ik deze prachtige mooie methodiek heb mogen leren kennen. Dankbaar dat ik dit mag en kan inzetten voor onze bewoners met dementie.

Muziek maar ook geluiden kunnen je diep raken. Simpelweg omdat ze ook herinneringen oproepen.

En op deze mooie zondagochtend, werd dat bewijs weer eens geleverd!

Lionne