u vraagt wij draaien

Onze MuziekGeluk avondjes geven altijd veel voldoening met name op onze afdeling PG. (mensen met dementie)

Vanavond gaan wij op somatiek MuziekGeluk brengen. Dit vraagt een hele andere aanpak.

Als wij op deze afdeling de huiskamer binnenkomen lopen, zien wij dat  de huiskamer leeg is.

Alle bewoners zijn na het avond eten even naar hun eigen appartement gegaan om zich daar even terug te trekken of om even hun eigen ding te doen.

Als wij in overleg gaan met de zorg blijkt dat er een aantal nieuwe bewoners bij ons zijn komen wonen.

Dus weer een nieuwe uitdaging. Samen gaan wij kijken wie er tijd en zin heeft om onze MuziekGeluk avond bij te komen wonen.

Wij zetten gauw een pot koffie en krijgen heerlijke koeken van onze woonassistent in onze handen gedrukt,  “voor vanavond voor bij de koffie”, zegt ze met een glimlach.

Terwijl wij rustige achtergrond muziek aan hebben gezet komen de eerste bewoners binnendruppelen.

Sommige enthousiast wetend wat er komen gaat en sommigen met  een vragende blik in de ogen, niet wetend wat MuziekGeluk inhoudt.

Als iedereen zit te genieten van de koffie met de grote koek, beginnen wij uit te leggen wat wij doen met MuziekGeluk.

Wij weten uit ervaring dat bij deze doelgroep de aanpak heel anders moet zijn. Deze mensen weten nog heel goed wat ze willen. En wat is het fijn dat er daar ruimte voor is.

Wil je bijvoorbeeld gekookte melk in de koffie in plaats van koffiemelk dan regelen wij dat . Heerlijk dat een ieder zo zijn/haar eigen regie in handen mag en kan houden.

En zo heeft een ieder op zijn/haar eigen manier uitgesproken wensen. Dus ook deze avond laten wij de regie bij onze bewoners.

Het is HUN avond en dat is ook onze visie. Wij stellen voor dat wij een rondje doen en dat iedereen zijn/haar voorkeur in mag brengen en dat wij deze dan gaan afspelen.

Na ons kennismakingsrondje vragen wij welke muziek aanspreekt. Een meneer die dicht bij mij zit en wat moeilijk uit zijn woorden komt zegt dat hij een bepaalde zanger graag wil horen.

Samen gaan wij kijken wie hij bedoeld. Tot mijn enthousiasme bedoeld hij Joe Cocker.

Meneer geniet zichtbaar als uit de speakers: “ You can leave your hat on”  klinkt.

Verderop zit een mevrouw in haar rolstoel die vraagt of zij de Blues Brothers mag horen. Ook zegt zij dat zij Dolly Parton en Queen heel mooi vindt.

Een mevrouw die dicht bij mij zit is wat stil. Als ik haar vraag wat zij graag hoort, komen de verhalen.

Zij vertelt niet zo goed te kunnen horen, maar het wel fijn en gezellig te vinden, vooral omdat wij er ook beeld bij laten zien.

Als ik daarna vraag wat zij graag wil zien, zegt ze zonder nadenken: “Elvis”. Als ik een versie van een jonge Elvis afspeel en haar aankijk zie ik haar enorm stralen.

Met een knipoog zeg ik: ”Wat een knappe man was dat hè” Terwijl zij mijn blik vangt zegt ze: “Mijn man leek op Elvis.”

Hij was net zo knap en vaak werd hij met Elvis  vergeleken. Ook had hij van dat mooie haar.

Als ik zeg dat zij dan wel enorm boft met zo’n knapperd, verandert haar blik en kijkt ze wat verdrietig voor zich uit.

“Mijn man is net als Elvis jong gestorven“, zegt ze met een waterig lachje. Maar ze geniet ook van het beeld van de jonge Elvis.

Terwijl Elvis love me tender zingt, roept een man naast mij: “Leuke vent, maar heb je niet een lied van hem met wat meer pit“.

Dus ook Jailhouse Rock komt voorbij, terwijl meneer bijna swingend in zijn rolstoel zit. Meneer weet enorm veel van muziek en de artiesten af. Zit daar trots in zijn sport tenue van Bayern Munchen.

Als ik vraag of hij het clublied van Feyenoord ook kent en welk clublied deze club heeft, zegt hij lachend: ”Feyenoord heeft You’ll never walk alone”.

Maar die hoef je niet te draaien hoor want ik vind die Lee Touwers maar een gluiperd. Hij gaat voor Andre Hazes met: “Zij geloofd in mij”.

Als ook de keuze “Marina Marina” gedraaid wordt is het feest compleet en komen de verhalen.

Och ja, dat werd gedraaid tijdens dansles. Prachtige tijd roept een ander. Een mevrouw vraagt zachtjes of Vera Lynn ook gedraaid kan worden.

Als Vera zingt valt het stil, iedereen zit nu aandachtig te luisteren. De mevrouw die het lied heeft aangevraagd is zichtbaar geëmotioneerd.

Ik leg mijn hand op haar schouder, zij kijkt op en zegt: “zó mooi dit”. Een meneer uit een andere hoek reageert met, “ Zij was er voor onze soldaten.”

Wat een mooie gesprekken komen er zo op gang. Terwijl wij een borreltje en hapjes serveren kijken wij de kring rond. Wat is dat genieten al die vrolijke blijde gezichten.

Eigenlijk zijn wij al over de afsluittijd heen als een heer ook graag nog even Doris Day wil horen met: “Que sera”. Zachtjes zegt hij: “Ik vond dat altijd zo’n knappe vrouw”.

Na het afsluiten vragen wij nog even de kring rond hoe men het heeft ervaren. Een mevrouw zegt: “ Het leek wel een feestje, wanneer is het weer”.

Ook de anderen hebben genoten. Een heer slaat van pure enthousiasme nog even op tafel ,waardoor een mevrouw verschrikt opkijkt. “Oei ik moet mij toch iets meer inhouden”, zegt hij lachend .”Ik zal voortaan wat zachter tikken”.

Wij vonden het best weer een uitdaging  om op som een avond te draaien waarin een ieder zich kan vinden.

Als wij later even met elkaar evalueren bedenken wij ons wat een uiteenlopende muziek er voorbij kwam deze avond.

En dat onze bewoners zichtbaar hebben genoten. En dan met high five in de lucht naar elkaar nemen wij afscheid, dit hebben wij maar mooi weer gefikst samen.

Heel fijn en bijzonder dat wij dit samen mogen doen. Ik kijk nu al uit naar de volgende MuziekGeluk avond.

Lionne

(om de privacy van onze bewoners te bewaren worden er in mijn blogs geen namen genoemd. Dit kan wat onpersoonlijk overkomen, maar is uit puur respect voor onze bewoners)

Interessant ? Vertel het verder ….

Share on whatsapp
Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin
Share on email
[elementor-template id=”2476″]