Ervaring van een MuziekGeluk cursist
Geschreven door : Ignar Rip
Nee, laat maar; diegene uit kamer 10 doet nooit ergens aan mee. Het was mijn tweede week in het zorgcentrum, en een goede vriendin van mij zou morgenmiddag een boogie woogie-middag in Pia Beck stijl verzorgen.
Kamer 10: ik was er al een paar keer geweest. Een vriendelijke man met een beginnende dementie. Hij had zelf de stap gezet om hier te komen wonen, deed nooit moeilijk, was altijd beleefd.
Ik wilde toch proberen, misschien kon ik hem overhalen. Ik klopte aan. ‘Goedemiddag, morgen speelt een vriendin van mij in de huiskamer. Misschien vindt u het leuk om erbij te zijn?’
Hij keek op dank je wel maar ik blijf liever op mijn kamer. Ze speelt jazz, houdt u daarvan? Het bleef stil. Boogie Woogie zoals Pia Beck in de Vliegende Hollander.
Titel
Het bleef stil en zijn hoofd bleef gebogen naar beneden. “Meneer Pietersen?” vroeg ik. Hij keek me aan en ik zag tranen over zijn wangen rolden.
Ik ging naast hem zitten en sloeg mijn arm om zijn schouder. Na een tijdje keek hij op en zei zachtjes: “Ik ben heel vaak in de Vliegende Hollander geweest, samen met mijn vriend. Hij is twee jaar geleden overleden; ik mis hem zo verschrikkelijk.”
Ik zei niets, pakte zijn hand en zo zaten we samen, de stilte als een troostende deken om ons heen.“Ik zou graag naar je vriendin komen luisteren,” zei hij.
“Maar ik ben bang … bang voor vragen, bang voor discriminerende opmerkingen. Ik kan dat niet meer verdragen nu ik alleen ben.”
Zullen we samen gaan? Ik weet zeker dat mijn vriendin graag met iemand praat die Pia Beck heeft horen spelen, ze is een grote fan van haar.
Uit het raam starend zei hij: “Ik kan daar zeker over vertellen. Ik heb ook foto’s van mij en mijn vriend samen mét Pia Beck. .
De volgende middag zijn we samen naar mijn vriendin wezen luisteren. Meneer genoot enorm, vertelde na afloop verhalen en liet ons foto’s zien.
Mijn vriendin komt nu regelmatig bij hem op bezoek en is begonnen met het samenstellen van MuziekGeluk‑playlisten.
Deze brengen prachtige verhalen naar boven, want meneer heeft vroeger in verschillende jazzcombo’s gespeeld en veel gereisd.
Meneer doet nu mee aan activiteiten in het huis, en op zijn kamer hangen nu foto’s van hem en zijn partner in De Vliegende Hollander.
Zorgafhankelijkheid maakt mensen kwetsbaar, wat kan leiden tot terugtrekking.
Onderzoeken laten zien dat LGBT+-ouderen in woonzorgcentra “terug in de kast” gaan: uit angst voor pesterijen, onveiligheid of uitsluiting. (Sussman et al., 2018)
Hoe kun je dit probleem oplossen? Misschien vind je inspiratie in het onderstaande idee.
Een koppeling van jongere LHBT+-vrijwilligers en oudere LHBT+-personen toont aan dat intergenerationele verbindingen niet alleen eenzaamheid verminderen, maar ook wederzijdse steun bieden (Perone et al., 2020)
Dit is een fragment uit de maandelijkse MuziekGeluk-nieuwsbrief.
Wil je ‘m elke maand automatisch in je mailbox ontvangen?
Schrijf je dan via deze link in 👉 https://bit.ly/3w4JNwM
Waarom muziek zo krachtig is in de laatste levensfase
- Het gericht inzetten van de juiste muziek maakt dementiezorg lichter, makkelijker en ja ook leuker.
- Mensen met dementie ervaren houvast, rust, plezier en herkenning door muziek die echt bij hen past. Muziek die resoneert, is een energie – een kracht die ons raakt tot in het diepst van ons zijn, ook bij dementie.
Wil je meer weten
Ga naar mijn overzicht van alle trainingen die ik aanbied in Nederland en België
