Lieve lezers,

Erg enthousiast werd ik toen Ignar mij vroeg of ik voor zijn nieuwsbrief wilde gaan bloggen. Ik hoefde er geen moment over na te denken, mijn hart maakte een sprongetje en ik zei meteen: ja, leuk!

Tijdens mijn werk in de zorg wat ik 30 jaar met veel passie liefde en plezier heb mogen doen, zong ik vaak met de bewoners die ik op dat moment verzorgde.

Als ik dan in de ochtend op een appartement kwam, rustig een ochtendliedje zingend, werd dat met een glimlach ontvangen. Tijdens mijn werk als verzorgende, had ik nog nooit van ‘MuziekGeluk’ gehoord. Veel later toen ik na een ongeval in revalidatie zat, deed muziek ook voor mij zelf heel veel.

Het gaf mij de kracht om door te zetten en de moed om door te gaan. Al zoekend en kijkend waar ik na het ongeval toch nog iets voor de medemens kon betekenen, startte ik als vrijwilliger bij een verzorgingshuis. Dat beetje extra wat je dan als vrijwilliger kan bieden is goud waard.

Een knuffel, een wandeling, een vers bloemetje op tafel of samen een kopje koffie drinken met de bewoners. Dan al pratend, bijvoorbeeld over vroeger, hen een fijn momentje mogen bezorgen.

Als ik daarna terug naar huis toe ging, voelde ik mij zo intens blij dat ik eenieder een geluksmomentje had kunnen en mogen geven.

Toen kwam Ignar op mijn pad met zijn passie, zijn methodiek om muziek in te zetten in de zorg. Ik werd meteen geraakt door zijn enthousiasme en dacht hier wil ik meer van weten. Vol van interesse en enthousiasme ben ik de cursus gaan volgen.

De tools die ik daar tijdens zijn lessen aangereikt kreeg, zijn voor mij van onschatbare waarde. Inmiddels weet ik de juiste muziek te achterhalen en zet deze mooie kennis in op een afdeling waar bewoners wonen met dementie.

Als je dan met de juiste muziek even door de mist van dementie heen kan breken en bij de persoon achter de mist van dementie kan komen, dat is zó mooi om te zien en te mogen ervaren.

En natuurlijk gaat dat niet in één keer. Het is en blijft ‘doen en uitproberen’. Daarmee kom ik bij mijn verhaal wat dit onderstreept.

Doen en uit proberen! Bij ons op de afdeling woont een meneer die vroeger mondharmonica gespeeld heeft. Toen zijn dochter dit mij vertelde, was ik heel blij met deze informatie. ´Dit gaan wij inzetten´ zei ik tegen mijn muziekmaatje, waarmee ik muziekgelukavondjes organiseer.

Na de avond gestart te hebben, gaven wij meneer een mondharmonica in zijn hand. Hoe wij ook probeerden het voor te doen, door zelfs Toots Thielemans op te zetten, zijn mondharmonica bleef onaangeroerd In zijn schoot liggen.

Totdat wij aan het einde van de avond accordeon muziek aanzette. De heer keek op, pakte zijn mondharmonica en speelde vol passie mee op de maat van de muziek. Een brede glimlach kwam op zijn gezicht.

Een prachtig moment, het klonk heel mooi en was heel bijzonder om te zien. Dat is toch een momentje met een gouden randje. Doen en uitproberen en niet meteen opgeven. Ook al gebeurt er op het eerste ogenblik niets.

Even, heel even zaten wij in de magie door de tonen van de mondharmonica die aanleiding was om door de mist van dementie heen te breken. Totdat de zorg binnen kwam om de bewoners op te komen halen.

Het applaus voor dhr. die gegeven werd was natuurlijk heel mooi. Maar was ook aanleiding om met een schok uit deze magie te ontwaken.  Dhr. keek verschrikt op en legde zijn mondharmonica weer in zijn schoot terug.

Ik wens je een dag toe waar veel muziek in zit?

Lionne

Foto is niet de bewoner waar Lionne over schrijft. Foto is van Mark  Seymour, een fotograaf die het dementie proces van zijn vader heeft vastgelegd.