Op LinkedIn las ik een ontroerend stuk van een moeder die schreef over de dood van haar dochter Jessica met een beperking. In het stuk beschrijft de moeder van geboorte tot dood haar ervaringen, gedachten en liefde voor haar dochter.
Wat mij in dit stuk het meest trof was de term Parallelle werelden. Als ouder van een kind met een beperking leef je in twee werelden leeft. Iedere wereld heeft zijn eigen standaard wat belangrijk is.
In de gewone wereld zijn belangrijke dingen vaak ingewikkeld en kosten geld. In de parallelle wereld zijn hele basale simpele zaken die niet veel geld kosten belangrijk. Veiligheid, aandacht, liefde, geborgenheid, eerlijkheid.
Zodra we met ziekte en dood geconfronteerd worden ontstaat er een parallelle wereld. De nieuwe auto, verre vakantie doet er plotseling niet meer toe.
Vaak zijn het twee vragen die er in de parallel wereld toe doen. Wordt je beter? Wat heb je nodig? Een antwoord omvat alles “dat je er voor me bent”
Door er echt te zijn kom je erachter wat er werkelijk toe doet in die parallel wereld. Bij Jessica waren dat muziekjes en een paar wiebelspeeltjes.
Je zou kunnen zeggen dat iemand met dementie in een parallel wereld leeft. Het verleden verdringt langzaam onze gewone wereld.
Zoeken is het naar poortjes die als is het maar voor even toegang geven tot die parallel wereld. Soms is het er “gewoon” eerlijk oprecht er zijn. Aandacht tijd en liefde een poortje dat vaak werkt.
Muziek, creatief bezig zijn, samen dingen doen kan communicatie poortjes openen. En soms gaat er geen enkele poortje open. Â
Voor iedereen die met parallel werelden te maken heeft. Is het een uitdaging de twee werelden te combineren. En misschien kunnen we bij andere doen wat de moeder van Jessica zo gemist heeft.
“Het had me zo geholpen als iemand een hand op mijn schouder gelegd had en gevraagd had of het mij lukte die twee werelden te combineren”.
Misschien is het een mantelzorger vragen of het lukt om alle werelden te combineren. Een betere vraag dan hoe kan ik je helpen? Want dan hoor je meestal is niet nodig, het gaat allemaal goed.
Wat mij raakte in het stuk van de moeder van Jessica was het einde.
Ik zing nog Ă©Ă©n keer ons versje voor je;
Een koetje en een kalfje, die stonden in de wei,
Toen kwam er een heel dik varkentje voorbij,
Dat zei, dat zei
Geef dat kalfje maar aan mij,
Nee zei de koe, Boe Boe Boe
Nee zei de koe, Boe Boe Boe
Want mijn moeder en ik hadden ook samen een versje.
Golven die komen nemen het water
weer op van golven die gaan
Van de grote golf bleef alleen de
kleine schelp achter op het strand
Pleviertje en ik scharrelend langs
de vloedrand Niemand die het weet
Componisten en dichters kunnen in enkele zinnen of noten een heel verhaal en soms een hele wereld verwoorden. Muziek blijft toch het krachtigste communicatie middel wanneer onze gewone communicatie niet werkt.Â
Muziek kan een brug zijn of worden tussen de parallel werelden. Een verbinding dwars door tijd, ruimte, beperking heen.
Doe je zelf en degene waar je voor zorgt een plezier en volg MuziekGeluk training. Het is zoals de naam zegt. Het brengt simpel, gewoon, alledaags geluk.
Ps Hieronder mijn aankomende trainingen in Utrecht
Vertel het verder……..
Oprichter MuziekGeluk | Trainer I FAB ambassador | innovator, Ignar maakt het zorgen voor mensen met dementie gemakkelijker en leuker. Hij is gepassioneerd over favoriete muziek voor iedereen – innovatie - zorg - en Rotterdam.
Aankomende Trainingen
Boektip van Rip
Recente Blogs
Spotify Afspeellijsten
